انواع ابرها در یک قاب

اطلس ابر نمونه‌هایی از هر یک ۲۷ نوع ابرها را نشان می‌دهد.

اطس ابر هواشناسی تصویری از وضعیت آسمان است که هم ابرهای منفرد و هم ترکیبات آن‌ها را نشان می‌دهد. این نمودار به درک وضعیت جو در زمان مشاهده کمک می‌کند. برای مثال، لایه‌ای کامل از ابرهای استراتوس (St) به معنای پایداری جو بوده و نشان می‌دهد که شرایط فعلی در چند ساعت آینده تغییر چندانی نخواهد کرد. افزایش وسعت و ضخامت ابرهای سیرواستراتوس (Cs) در آسمان، تغییر از وضعیت مطلوب به احتمال باران یا برف را نشان می‌دهد. برخی طبقه‌بندی‌های ابرها در اطلس ابر، همان نوع ابر را در مراحل مختلف توسعه یا با میزان پوشش آسمان متفاوت نشان می‌دهند. به عنوان مثال، ابرهای کومولوس (Cu) با وسعت عمودی کم به عنوان «Low 1» طبقه‌بندی می‌شوند، اما در صورت رشد عمودی متوسط، به عنوان «Low 2» طبقه‌بندی می‌شوند. یک کومولونیمبوس (Cb) بدون سندان (قسمت بالایی قارچ‌مانند) به عنوان «Low 3» طبقه‌بندی می‌شود، اما با سندان به عنوان «Low 9» طبقه‌بندی می‌شود. یک نکته قابل توجه این است که شناسایی ابرها بر اساس ارتفاع محل مشاهده صورت می‌گیرد. از سطح دریا، ممکن است ابرهای آلتوکومولوس (Ac) در بالای یک کوه مشاهده شوند. با این حال، از بالای همان کوه، مشاهده‌ی همان ابر احتمالاً به عنوان استراتوکومولوس گزارش می‌شود. بنابراین، دو ناظر که به همان ابر نگاه می‌کنند، اغلب می‌توانند طبقه‌بندی ابر متفاوتی را گزارش دهند. استثنای این موضوع، ابرهای کومولوس یا کومولونیمبوس روی کوهستان است. حتی اگر این ابرها در سطوح پایین و معمولاً زیر ۶۵۰۰ فوت (۲۰۰۰ متر) از سطح زمین قرار دارند، اما در هنگام مشاهده از بالای قله کوه، ممکن است پایه آن‌ها ۱۲۰۰۰ فوت (۳۶۰۰ متر) یا بیشتر نسبت به سطح زمین باشد. با این حال، پایه آن ابرها همچنان در ارتفاعی به مراتب کمتر از ۶۵۰۰ فوت (۲۰۰۰ متر) بالاتر از موقعیت آن‌ها روی کوه قرار خواهد داشت. بنابراین، حتی زمانی که از روی زمین دیده شوند، همچنان ابرهای کومولوس یا کومولونیمبوس نامیده می‌شوند.